IR A MISA

Debuxos para colorar da misa.

SUBE Ó CEO

Debuxo de Fano para colorar o evanxo.
Sube ó ceo e nunca nos deixa sós.

MISIÓN DOS DISCÍPULOS

Evanxeo do 7º domingo de Pascua, ciclo A (Mt 28, 16-20)

Os once discípulos fóronse para Galilea ó monte onde Xesús os citara. E véndoo, prostráronse ante el, anque algúns dubidaban. Xesús, achegándose, díxolles:
- Déuseme todo poder no ceo e mais na terra. Ide, pois, e facede discípulos meus a tódolo pobos, bautizándoos no nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo; ensinándolles a gardar canto vos mandei. Asegúrovos que eu estarei sempre convosco ata a fin do mundo.

SUBSCRIBIRSE Ó PAI

A PROMESA DO ESPÍRITO

Evanxeo 6º Pascua
Xn 14, 15-21

Se me amades, gardaréde-los meus mandamentos, e eu rogareille ó Pai, e daravos outro Paráclito para que decote estea convosco: o Espírito da Verdade. O mundo non o pode acoller, pois non o ve nin o coñece; mais vós coñecédelo, pois permanece onda vós e está en vós. Non vos deixarei orfos; logo volvo onda vós. Un pouquiño máis e o mundo xa non me verá; pero vós habédesme ver, que eu vivo e tamén vós habedes vivir. Naquel día coñeceredes que eu estou en meu Pai, e vós en min, e eu en vós. Quen ten os meus mandamentos e os garda, ese ámame; e a quen me ama amarao meu Pai, e amareino eu e manifestareime a el.

CAMIÑO, VERDADE E VIDA

Debuxos de Fano para colorar o evanxeo 5º de Pascua (Xn 14,1-12)

PARTIDA DE XESÚS

Evanxeo 5º domingo de Pascua, ciclo A
Xn 14, 1-12

Non vos agoniedes: crede en Deus e mais crede en min. Na casa do meu Pai hai moitas moradas; doutro xeito, teríavos dito que vos ía arranxar un lugar? E cando vaia e vos arranxe un lugar, volverei e collereivos comigo, para que, onde estea eu, esteades vos tamén. E a onde vou eu, ben sabéde-lo camiño.
Dille Tomé:
- Señor, se non sabemos onde vas, como imos sabe-lo camiño?
Xesús respondeulle:
- Eu son o camiño, a verdade e a vida: ninguén chega onda o Pai máis ca por min. Se me coñecedes, coñeceríades tamén a meu Pai; inda que xa desde agora o ceñecedes e o tedes visto.
Filipe díxolle:
- Señor, móstrano-lo Pai e abóndanos.
Xesús replicoulle:
- Pero, Filipe, levo tanto tempo convosco e aínda non me coñeces? Quen me viu a min, viu o Pai. Como dis entón móstrano-lo Pai? Non cres que eu estou no Pai e o Pai en min? As palabras que eu vos digo non as falo pola miña conta; é o Pai, que permanece en min, quen fai as súas obras. Crédeme que eu estou no Pai e o Pai en min. Se non, polo menos crede por esas mesmas obras. Con toda verdade volo aseguro: quen cre en min, fara el tamén as obras que eu fago, e faraas meirandes aínda, pois estou para irme onda o Pai: e o que pidades no meu nome, heino facer, para que o Pai sexa glorificado no Fillo. Se algo me pedides no meu nome, eu fareino.

PARÁBOLA DO SEMENTADOR

Parábola do sementador (Lc 8, 5-8)

Unha vez saíu un labrador a sementar. E ó bota-la semente, parte dela foi caendo polo camiño adiante, a xente pisouna e os paxaros comérona. Outra caeu entre as pedras, pero anque xermolou, secou por non ter lentura. Outra caeu entre silvas, pero ó medra-la silveira, afogouna. Outra caeu en boa terra, e xermolou dando o cento por un.

A continuación exclamou:

- Quen teña oídos para oír, que escoite.

Explicación da parábola (Lc 8,11-15)

A parábola significa isto: a semente é a Palabra de Deus. Os do camiño son os que, tan pronto como oen a Palabra, vén o satán e arrepáñallela do seu corazón, non vaia ser que crean e se salven. Os das pedras son aqueles que cando a oen, acollen con alegría a Palabra; pero, como non teñen raíz, cren por certo tempo, mais, cando vén a tentación, abandonan.Os das silvas son os que a escoitan; pero por mor das preocupacións, riquezas e praceres da vida, non chega a madurecer. Os da terra boa, son aqueles de bo e xeneroso corazón, que escoitando a Palabra, retéñena, producindo froito coa súa perseveranza.

PASTOR E RABAÑO. COLORAR

Debuxos de Fano para colorar o evanxeo 4º domingo de Pascua.

O PASTOR E O RABAÑO

Evanxeo 4º domingo de Pascua
Xn 10, 1-10

Con toda verdade volo aseguro: o que non entra pola porta no curral das ovellas, senon que sobe por outra parte, é un ladrón e un bandido. En cambio, quen entra pola porta é o pastor das ovellas. A ese ábrelle o porteiro, e as ovellas escoitan a súa voz. Chama as súas polo nome e lévaas fóra. Cando as dá sacado todas, vai diante delas e as ovellas ségueno, pois recoñecen a súa voz. Pero a un alleo non o seguirán, senón que fuxirán del, pois non coñecen a voz dos alleos.
Díxolles Xesús esta alegoría mais eles non coñeceron que era o que lles daba a entender. Entón díxolles de novo:
- Con toda verdade volo aseguro: eu son a porta das ovellas. Tódolos que viñeron antes ca min eran ladróns e bandidos; pero as ovellas non os escoitaron. Eu son a porta; se alguén entra por, salvarase: entrará e sairá e atopará pasto. O ladrón non entra senón para roubar, matar e estragar. Eu vin para que teñan vida e para que a teñan de abondo.