O ANO LITÚRXICO

O ano litúrxico é o calendario relixioso da Igrexa católica. Comprende as diversas festas cristiás que se celebran ó longo dun ano. Nel faise un percorrido polos acontecementos máis importantes da vida de Xesús. Está organizado nos seguintes tempos litúrxicos:

- Advento: periodo de catro semanas antes do Nadal. É un tempo para prepararnos para celebrar o nacemento de Xesús.

Cor: morada.

Símbolo: unha coroa de catro candeas (cada domingo acéndese unha).

- Nadal: do 25 de decembro ó primeiro domingo despois de Epifanía (Reis). Celebramos o nacemento de Xesús.

Cor: branca.

Símbolo: o belén.
- Primeiro tempo ordinario: tempo para recordar as palabras e os feitos de Xesús. Dura desde o final de Nadal ata Coresma.

Cor: verde.

- Coresma: corenta días desde o Mércores de cinzas ata a Pascua. Preparámonos para a Semana Santa, para celebrar a morte e resurrección de Xesús.

Cor: morada.

Símbolo: a cinza.

A Semana Santa comenza o Domingo de Ramos e termina a véspera do domingo de Resurrección. 

- Pascua: tempo para celebrar a resurrección de Xesucristo. Son cincuenta días dende o domingo de Resurrección a Pentecoste.

Cor: branca.

Símbolo: o cirio pascual (simboliza a Xesús resucitado).

- Pentecoste: celebramos a vinda do Espírito Santo.

Cor: vermella.

- Segundo tempo ordinario: desde Pentecoste ata Advento.

AS TENTACIÓNS

Evanxeo domingo I de Coaresma, ciclo B (Mc 1, 12-15)

Axiña o encamiñou o Espírito ó deserto. Alí permaneceu coarenta días, alí o tentou Satanás; vivía entre as feras, e servíano os anxos.

Cando prenderon a Xoán, marchou Xesús a Galilea a anuncia-la Boa Nova de Deus, dicindo:

- O tempo está cumprido, e chega o Reino de Deus; convertédevos, e crede na Boa Nova.

Debuxos de Fano. Fonte: Diócese de Málaga.

CURACIÓN DUN GAFO

Evanxeo do domingo VI do tempo ordinario Mc 1, 40-45

Acercóuselles un gafo, e rogoulle de xeonllos:

- Ti, se queres, pódesme limpar.

Xesús, estremecido, alongou a man, e tocouno, dicindo:

- Pois quero, queda limpo.

E no instante desapareceulle a lepra, quedando limpo. E despediuno, e, poñéndose moi serio, mandoulle:

- Mira, non lle vaias dicir nada a ninguén; preséntate ó sacerdote, e fai pola túa purificación as ofrendas mandadas por Moisés, para que lles conste.

Pero, mal se foi, aquel home botouse a prega-la nova, espallándoa de tal xeito que Xesús xa non podía entrar en vila ningunha, senón que quedaba fóra, nos arredores apartados. Pero aínda así acudían a el de tódalas partes.

Autor imaxes: Fano.

CURACIÓN DA SOGRA DE PEDRO

Evanxeo do domingo IV do tempo ordinario Mc 1, 29-39

Curación da sogra de Pedro e outros enfermos

Despois de saír da sinagoga, foi a casa de Simón e mais de Andrés, con Santiago e Xoán. A sogra de Simón estaba en cama con febre, e axiña lle falaron dela. E, achegándose, colleuna pola man e ergueuna; desapareceulle a febre e púxose a servilos.

Chegada a tardiña, xa de sol posto, leváronlle tólolos enfermos e endemoñados; a vila enteira amoreouse na porta. E sandou a moitos enfermos de varias doenzas e botou moitos demoños. Pero os demoños non os deixaban falar, porque o coñecían ben.

Ergúendose moi cedo, aínda de noite, saíu para un lugar arredado, onde se puxo a orar. Simón e mailos seus compañeiros fórono seguindo, e cando o atoparon, dixéronlle:

- Todos te andan a buscar.

El respondeu:

-Vaiamos a outro sitio, ás aldeas veciñas, para predicarmos tamén alí, que para isto vin.

E foi predicando polas sinagogas de Galilea, botando fóra os demos.

Debuxos de Fano para ilustralo:

Fonte imaxes: Diócese de Málaga.