Parábola do sementador (Lc 8, 5-8)
Unha vez saíu un labrador a sementar. E ó bota-la semente, parte dela foi caendo polo camiño adiante, a xente pisouna e os paxaros comérona. Outra caeu entre as pedras, pero anque xermolou, secou por non ter lentura. Outra caeu entre silvas, pero ó medra-la silveira, afogouna. Outra caeu en boa terra, e xermolou dando o cento por un.
A continuación exclamou:
- Quen teña oídos para oír, que escoite.
Explicación da parábola (Lc 8,11-15)
A parábola significa isto: a semente é a Palabra de Deus. Os do camiño son os que, tan pronto como oen a Palabra, vén o satán e arrepáñallela do seu corazón, non vaia ser que crean e se salven. Os das pedras son aqueles que cando a oen, acollen con alegría a Palabra; pero, como non teñen raíz, cren por certo tempo, mais, cando vén a tentación, abandonan.Os das silvas son os que a escoitan; pero por mor das preocupacións, riquezas e praceres da vida, non chega a madurecer. Os da terra boa, son aqueles de bo e xeneroso corazón, que escoitando a Palabra, retéñena, producindo froito coa súa perseveranza.
Ningún comentario:
Publicar un comentario